امروزه با استفاده از کاردرمانی در منزل میتوان بیماری پارکینگسون را به خوبی کنترل کرد. در این روش با استفاده از تمریناتی که توصیه میشود، بیمار موردنظر میتواند تا حد زیادی از پیشرفت بیماری خود پیشگیری کند.
دیگر داروهایی که ممکن است برای پارکینسون تجویز شوند، عبارتاند از: آپومرفین، بنزتروپین، آمانتادین و داروهای آنتیکولینرژیک. همهی این داروها میتوانند در کنترل علائم کمک کنند.
ورزش و تمرین بدنی از التهاب موجود در مغز کم می کند. از آن جایی که بیماری پارکینسون، اثرات منفی می گذارد بر روی ذهن و حافظه، ورزش و تمرین بدنی اهمیت زیادی پیدا می کند.
کاهش قدرت بخصوص در ماهیچه هایی که بدن شما را صاف نگه داشته و باعث خم شدن به جلو می شود.
پارکینسون، اختلال سیستم اعصاب مرکزی است که در آن قسمتی از مغز که مسئول حرکات است، درگیر می شود. تخریب عصبی می تواند منجر به کاهش سطح دوپامین شود، ماده شیمیایی مغز که حرکات را کنترل می کند. دوپامین، نقش مهمی را در عملکردهای فیزیکی و ذهنی بر عهده دارد که از جمله آن ها می توان به حرکات اختیاری، ادراک و یادگیری، خلق و خو، حافظه، رفتارهای عمومی اشاره کرد.
در حالی که رژیم غذایی باعث درمان یا جلوگیری از پیشرفت بیماری نمی شود ، اما می تواند تأثیرات قابل توجهی داشته باشد.
زوال عقل و روانپریشی دو مشکل روانی جدی هستند که معمولا بُروز آنها به زمان نیاز دارد. روانپریشی وضعیتی جدی است که در آن فرد چیزهایی میبیند یا میشنود که در آنجا نیست و به چیزهایی اعتقاد دارد که در دنیای واقعی وجود ندارند.
آزمایشات تصویربرداری و آزمایش خون برای تمایز بین این دو بیماری استفاده می شود.
داروهای آنتی کولینرژیک برای مسدود کردن سیستم عصبی پاراسمپاتیک استفاده می شوند. آنها می توانند به عدم انعطاف پذیری کمک کنند.
درحدود ۲۵درصد از افرادی که گفته میشود به پارکینسون دچارند، درواقع مبتلا به پارکینسون نیستند. برای تأیید این بیماری لازم است به پزشک متخصص مراجعه شود.
جنسیت: مردان یک و نیم برابر بیشتر از زنان در معرض ابتلا به پارکینسون هستند.
تقریبا هر فرد مبتلا به پارکینسون دچار حداقل یکی از این نشانهها میشود. در حالت شدید، این احتمال وجود دارد که علائم زیر موجب ناتوانی فرد شوند.
ویزیت آنلاین پزشکی ستون اول بیماری پارکینسون بر اثر چیست ویزیت آنلاین متخصص روانپزشکی
مرحله ۵ پیشرفته ترین مرحله بیماری پارکینسون است (به اصطلاح به آن پارکینسون پیشرفته می گویند). سفتی پیشرفته در پاها همچنین می تواند باعث یخ زدن در هنگام ایستادن شود و ایستادن یا راه رفتن را غیرممکن کند.